Dit is deel 3 alweer, ik hoop dat jullie hem weer leuk vinden!
Ik pak snel mijn spullen. Wacht hier beneden maar eventjes. Maak het je maar gemakkelijk hoor. Ik loop snel naar mijn kamer en pak de eerste tas die ik vinden kan. Ik stop hem vol met kleding en belangrijke spulletjes. Ik denk bij mezelf waarom ik niet meer pak en waarom ik het zo snel pak, want ik ga alleen maar logeren en ik kom heus nog wel thuis.
Ik loop naar beneden pak mijn
telefoon en roep naar Olivia dat ik klaar ben en dat we kunnen gaan.
Oké, roept ze naar mij en ze komt er aan lopen. Here we go zeg ik
snel en ik loop naar de deur. Ik krijg opeens een briljant idee zeg
ik tegen Olivia. En dat is zegt ze tegen mij. Zal ik de auto pakken?
Mijn ouders zijn toch rijk en ze hebben mij gekwetst. Ik zou dat niet
doen zegt Olivia tegen mij. Ik zit te twijfelen en pak al de auto
sleutels maar leg ze toch maar snel weer weg. Je hebt gelijk. Kom we
gaan.
We lopen de opritlaan af en gaan
gelijk naar links. Ik kijk achterom en ik zie opeens dat dat zwarte
busje steeds dichter bij komen. Ik fluister bij Olivia in het oor;
zie jij ook dat busje dat steeds dichter bij ons komt of ligt het aan
mij? Ze kijkt om en knikt. Ik vind het wel een beetje griezelig
worden hoor Olivia. Ja, klopt ze rijden ook steeds harder. Maar
misschien is er niks ergs aan de hand. Je weet maar nooit, want ze
hebben hier in de straat wel om de dag een nieuwe auto omdat ze er op
uitgekeken zijn. Je hebt gelijk Bo. Laten we er maar een gezellig
avondje van maken. We lopen gezellig samen pratend en lachend de
straat uit en opeens horen we het busje heel hard op ons af komen. We
horen de zij deur opengaan en toen werd alles zwart…
Een poosje later werd ik wakker en
zag dat ik in een busje op de grond lag. Ik zag dat Olivia er ook
lag. Ik wou gaan staan maar dat lukte niet want ik had touw om mijn
armen en touw om mijn benen. Ik was helemaal vast gebonden. Ik zag
ook dat Olivia zat vast gebonden met touw.
Ik begon opeens te hyperventileren
en kreeg een paniek aanval. Olivia probeerde me te kalmeren. Toen ik
eenmaal gekalmeerd was vroeg ik direct aan haar; zijn we ontvoerd? Ze haalde haar schouders op en zei, ik weet het niet Bo. Ik heb wel zo`n vermoeden. Maar we moeten sterk blijven wat er ook gebeurd. We blijven samen een team.
We horen dat het busje stopt en
dat de deuren opengaan. We gaan steeds dichter naast elkaar zitten.
We kijken op als de deur open is gegaan en we zien daar een jongen
staan met een bivakmuts op. Naast hem staan nog 2 jongens die we wel
gewoon kunnen zien. 1 jongen heeft een beetje bruin kleurig
krulletjes haar en de andere heeft kort zwart haar. Ik kijk de jongen
met het bruin kleurige haar diep in zijn ogen en denk eigenlijk is
het een best wel lekker ding. Ik denk bij mezelf; Bo niet doen hij
heeft je ontvoerd hij is niet knap doe normaal!
Ik kijk naar Olivia en die ziet er
geschrokken uit. Ik voel me eigenlijk wel kalm denk ik dan bij
mezelf.
Opeens begint de jongen met de
krulletjes tegen de jongen met de bivakmuts te praten. Hij zegt tegen
hem; doe toch is die muts af het heeft helemaal geen zin joh. Ze
hebben ons toch allang gezien. Ze blijven hier toch nog voor een hele
tijd. En ze verlullen toch niks want dan krijgen ze met ons te maken.
Oké, je hebt gelijk zegt de jongen met de bivakmuts. Hij doet de
bivakmuts af en gooit hem in de tuin neer. Hij heeft dus kort blond
haar denk ik bij mezelf. Kom we halen ze eruit roept dan de jongen
met het zwarte haar naar de andere 2 jongens. Ze doen de deur nog een
stuk open en de jongen met het zwarte haar haalt mij uit het busje,
en de jongen die eerst de bivakmuts opheeft pakt Olivia.
Dit was het weer voor deze week. Tot volgende week maar weer!
Liefs, Kim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten