Ontvoerd - deel 10

Hee allemaal,

Dit is hem dan het allerlaatste deel van Ontvoerd.


6 jaar later.

Vandaag was het zover. Mason werd vrijgelaten. Ik zat te twijfelen of ik wel of niet naar het politiebureau zou gaan. Ik deed het toch maar niet. Ik wist dat Mason vandaag werd vrijgelaten doordat ik 2 jaar geleden Brandon tegen kwam in de supermarkt. Sindsdien ben ik heel close met ze want ik heb bijna een hele maand met ze in een huis gezeten en ik was continue bij hun. Over Mason en mij hebben ze gelukkig niets gevraagd want ze wisten dat dat gevoelig lag. Maar ze wisten wel dat Mason vandaag vrij gelaten zou worden. Dat hebben ze niet voorbij laten gaan. Elke dag werd ik eraan herinnerd hoelang het nog zou duren. Wetend dat ik zes jaar op hem zou moeten wachten. Maar vandaag is het dan zo ver. Mason wordt vandaag vrij gelaten. Geen idee hoelaat en alles maar hij zou in ieder geval toch niet als eerst hier naar toe komen. Waarschijnlijk is hij me allang vergeten. Maarja, hier zit ik dan thuis te leren voor mijn laatste examen. Mijn pen kribbelt over mijn samenvatting heen en met mijn markeerstift markeer ik wat tussentitels of dingen die belangrijk zijn om te leren. Mijn gedachten waren er totaal niet bij. Alles wat ik in mijn hoofd kreeg, ging er gelijk weer uit. Gewoon omdat mijn hoofd vol zit met vragen over Mason. Zou hij veel veranderd zijn? Misschien is hij me zelfs al vergeten en heeft hij iemand gevonden in de gevangenis? Of misschien zelfs erger, zwanger gemaakt. De rillingen gaan door mijn lichaam heen als ik aan al die opties denk en probeer me dan maar snel weer te richten op mijn leerwerk. Na een tijdje heb ik door dat ik me echt niet kan concentreren en zet de dop op mijn markeerstift en leg alles neer. Rustig sta ik op en loop naar beneden toe om een kopje thee te maken voor mezelf, in de hoop dat dat me iets kan kalmeren. Ik doe wat water in een pannetje zodat het kan opwarmen en zet het vuur dan vol aan. Een mok pak ik uit de een kast en leg er ook alvast een theezakje in. Als het water begint te koken zet ik het vuur uit en met een pannenlap zet ik het pannetje op het dienblad neer en daarna schenk ik het warme water in de mok. Wanneer hij vol genoeg is stop ik en gooi de rest van het water weg. Zuchtend kijk ik naar de gang wanneer de bel gaat en laat alles even liggen. Terwijl ik langzaam naar de deur loop. Zoekend naar de sleutel in een van de kastjes die naast de deur kijk ik kort naar de deur, in de hoop dat ik een glimp kan opvangen van de persoon die aan de andere kant staat. Als ik eenmaal de sleutel gevonden heb stop ik hem in het slot en draai het slot open. De deur open ik en kijk dan met grote ogen naar de persoon tegenover me. Mason. De tranen schieten in mijn ogen terwijl ik mezelf tegen hem aanduw. Mijn handen klauwen aan de achterkant van zijn shirt. Mijn hoofd ligt tegen zijn borst aan en de tranen die eerst nog veilig in mijn ogen zaten, rollen nu over mijn wangen heen. "Mason?" Zeg ik zachtjes en druk hem nog dichter tegen me aan. Hij zegt tegen mij; Zullen we naar binnen gaan Bo? Na een tijdje knik ik maar blijf hem nog steeds vasthouden. Nu hij hier eindelijk is na zes jaar, ga ik hem echt niet loslaten. Dan moest hij me maar dragen, maar loslaten zou ik echt niet doen. Mijn neus druk ik wat beter tegen zijn shirt aan en adem stiekem zijn heerlijke geur in. Ik ga zitten en hij gaat ook zitten. Hij zegt tegen mij; zes jaar, dat is een lange tijd. Ik heb veel te vragen net als jij denk ik. Ik knik en duw mijn benen tegen mijn borst aan. Mijn eerste vraag is… begint hij. Bestaan wij nog?

Ik antwoord met; ik heb niemand anders gehad in die 6 jaar. Ik heb de hele tijd aan jou gedacht eigenlijk.

Dus wij zijn er nog? Vraagt hij voorzichtig. Twijfelend kijk ik hem aan, "ik wil het wel, heel graag zelfs. Maar we zijn beide veranderd in die zes jaar. Wie zegt dat je niet schijt ziek van me wordt na een paar uur?" Vraag ik dan aan Mason en kijk hem kort aan.
Ik zegt hij kort. Hij kijkt me aan en grijnst. Net zoals wij hij vroeger altijd deed.
Wanneer hij zo zelfverzekerd tegen mij ingaat voel ik me automatisch ook een stukje zekerder. Geen idee waar het doorkomt, maar het voelde gewoon net zoals een paar jaar geleden. Iets vertrouwend. Wat verlegen kijk ik naar mijn handen als hij wel heel dicht bij komt en niet veel later liggen zijn lippen tegen de mijne aan. Hij fluistert in mijn oor; ík heb je zo gemist Bo`tje van me.
Met tranen in mijn ogen open ik ze en kijk dan met een waterig glimlachje naar zijn. "Ik jou ook, Mason. Ik jou ook." Murmel ik en sluit mijn ogen eventjes. Wanneer er een kusje op mijn hand wordt gedrukt voel ik me lichtjes rood worden en buig mijn hoofd wat naar beneden. Ik ben echt zo blij, dat hij niet veel veranderd lijkt te zijn. En hopelijk zou het nu wel goed komen.

Einde!

 

Dit was het dan het allerlaatste deel van Ontvoerd. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en dan zie ik jullie volgende week weer bij een nieuw verhaal!

Liefs, Kim

Ontvoerd - deel 9

Hee allemaal,

Dit is dan het 1 na laatste deel, want volgende week komt het allerlaatste deel!
Ik hoop dat jullie er nog even van gaan genieten. x

Ik ben verliefd op Mason denk ik bij mezelf. Ik kijk naar hem en ik weet het zeker. Zijn ogen en zijn haar ruiken eerlijk. Ik kan gewoon niet boos op hem blijven. Naar de aardbeien met chocola is het al 4 uur s `middags zie ik op zijn wekker staan. Ik ga even naar beneden oké? Is goed ik loop wel mee. Zullen we beneden tv kijken vraagt Mason? Een leuke film ofzo iets. Is goed roep ik terwijl ik al op de trap sta en hij uit zijn kamer komt lopen. Ik zie dat er Brandon en Luke op de bank tv aan het kijken zijn. Ik ga er lekker tussenin zitten denk ik bij mezelf. Ik loop naar de bank toe en plof neer tussen hun 2 in. Hé, Bo hoe gaat het met je rib vraagt Brandon. Wel goed hoor. Ik heb er alleen verband om van de dokter omdat hij geneusd is. Ow wat erg zegt Luke. ‘ja erg he Luke. Je hebt het zelf gedaan joh sukkel’. Denk ik bij mezelf maar ik zeg het niet. Anders krijg ik nog een trap van hem. Ik zie dat Mason ook binnenkomt en kijkt een beetje jaloers naar Brandon mij en Luke. Zullen we een film kijken zeg ik snel. Ja, is goed welke vraagt Luke. Een komedie zeg ik. Dan kan ik ook nog is even lachen en kijk Mason aan. Welke zullen we kijken zegt Mason snel. Eeuuh zullen we de Bad Neigbours kijken. Ik heb gehoord dat Zac Efron daar inspeelt. Is goed! Roepen ze tegelijker tijd.

De film is afgelopen zeg ik zielig naar 2 uurtjes. Ik lig ondertussen bij Mason op de bank. En wat vond je ervan vroeg ik aan hem. Leuk zegt hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Net als jij fluistert hij in mijn oor.
Ik ga zo naar bed hoor Mason het is al 11 uur. Is goed ik ga wel met je mee. Maak het niet te spannend he Mason! Roept Luke. Haha, grappig hoor. Zoek jij nou eerst maar is vrienden voor dat je wat kan gaan zeggen. Ik zeg tegen Mason; laat hem nou maar. Hij roept maar wat.
Ik loop naar boven en trek een ander shirt van Mason aan en een pyjama broek van mezelf die ik nog had.

Ik loop naar de badkamer toe en poets mijn tanden. Daarna ga ik in bed liggen en doe ik mijn ogen dicht. Ik krijg nog een kusje op mijn voorhoofd van Mason en ga tegen hem aanliggen met mijn hoofd op zijn borst. Ik voel dat ik moe ben en val al gelijk in slaap. Ongeveer om half 3 word ik wakker gemaakt door Mason. Bo roept hij! Word wakker er is brand!!! Mason begint me door elkaar te schudden en ik word snel wakker en roep tegen hem; waarom doe je dat nou ik lag net zo lekker!. Bo er is brand! Met grote ogen kijk ik naar Mason toe en bijt hard op mijn lip. Ergens anders hoor ik mensen schreeuwen. We moeten uit dit huis zien te komen kom mee. Hij loopt naar de deur en ziet dat daar ook vlammen uitkomen. Zou het raam kunnen vraag ik twijfelend.! We kunnen niet door de deur zegt hij dus dan moeten we wel door het raam. Kom mee! Hij sleurt mij mee naar het raam. Ik zie dat hij een Matras pakt en de kussens en de kleding. Hij zegt tegen mij; we springen op het matras oké? En we springen op drie oké?! Ik knik en kijk naar beneden. Ik zie daar Luke en Brandon staan. Ik kijk nog is goed en zie dat het eigenlijk wel hoog is. Mason begint te tellen 1, 2, 3. Hij heeft mijn hand vast en na 3 springt hij. Ik word met hem mee getrokken omdat ik heel stevig zijn hand vast heb. Plof! Ik kom neer op iets zachts maar voel al gelijk een steek door mijn onderrug. Ik weet al gelijk dat dat niet goed was. Mason ligt daar en ik zie dat hij wel bij bewustzijn is. Snel pak ik zijn hand en zeg heel zachtjes; mijn rug Mason. Brandon en Luke komen naar mij toe en helpen mij met opstaan maar het doet zo`n pijn. Als ik uiteindelijk sta hoor ik dat de Brandweer, Ambulance en de Politie onderweg is hier naartoe. Luke zegt tegen Mason; ‘we kunnen nog vluchten Mason’. Nee, het is genoeg geweest. Ik blijf hier bij Bo. Jullie 2 gaan over het hek een achter het huis. Ik ga mijn straf uitzitten en Bo gaat naar huis toe. Zeg ik tegen Luke en Brandon. Ik geef ze snel en knuffel en zij rennen weg. Net op tijd.

Ik kijk naar Mason en zie dat de Politie Ambulance en de brandweer arriveren. Ik word zo afgevoerd en jij gaat lekker naar huis toe zeg ik tegen Bo. Nee wacht Mason! Roep ik. Het is al goed zegt hij tegen mij. Oké, zeg ik en ik gaf hem een knuffel en kus op zijn mond. Ik blijf wachten op de ambulance totdat ik word afgevoerd.
Mason riep ik als de agenten kwamen en hem meenamen naar het busje toe. Alles mocht gebeuren maar dit niet dacht ik.


Dit was dan het op 1 na laatste deel, ik hoop dat jullie alweer met spanning zitten te wachten op het allerlaatste deel!

Liefs, Kim

Ontvoerd - deel 8

heee allemaal,

deel 8 alweer, vinden jullie het nog leuk?

Mason moet vanmiddag een deal met iemand sluiten. Waarover dan vroeg ik? Dat kan ik je niet vertellen Bo. Laat me raden zeg ik snel sluit hij deal met drugs zodat jullie weer meer geld hebben. Hij zegt tegen mij van; dat mag ik niet zeggen Bo maar je hebt wel gelijk.

Jullie moeten stoppen met die drugs want dit gaat echt uit de hand lopen hoor Brandon.
Je hebt gelijk zegt hij tegen mij. Maar ik kan er niks aan veranderen. Want ik ben er net zo verslaafd aan als Luke en Mason. Ja, dat klopt maar jullie moeten er toch mee stoppen. Ik ga naar binnen hoor want ik krijg het heel erg koud.
Ik loop naar binnen toe en Olivia vraagt gelijk aan mij: en wat was er Bo?
Ow niks hij vroeg mij iets over eeuuh hij vroeg mij iets over of ik thuis miste.
En ik antwoorde met ja en toen snapte hij het niet enzo. Ik zeg tegen Olivia, ik ga naar mijn kamer toe hoor. Ik ben doodmoe. Oké, is goed!
Even later lig in mijn kamer en maak een iets te verkeerde beweging. Ik hoor mijn ribben kraken en krijg een hele erge pijnscheut door mijn buik heen. Ik begin te roepen naar Mason maar mijn stem is niet hard genoeg. Ik roep nog een keer met al mijn kracht denk ik. Mason! Ik hoor iemand op de gang richting mijn deur lopen. De deur gaat open en ik zie dat Mason daar staat. Gelukkig denk ik bij mezelf. Kun je een dokter ofzo iets halen voor mijn ribben? Want volgens mij is het niet goed namelijk. Ik deed een verkeerde beweging ofzo. Daar voelde ik weer een pijnscheut aan komen en kreeg tranen in mijn ogen. Wow Bo gaat het wel hoor ik Mason roepen. Ja, ja kun je een dokter ofzo iets halen alsjeblieft? Is goed Bo. ik bel hem nu gelijk. Even later komt er dokter mijn kamer binnen gelopen. Hallo, Bo ik ben dokter Liam. Hoe gaat het met je Ribben? Het doet pijn zeg ik snel en een beetje geïrriteerd. Hij komt hier speciaal voor mijn ribben omdat het pijn doet vraagt hij aan mij of het nog pijn doet denk ik bij mezelf. Is het goed als ik er even naar kijk? Ja zeg, ik. Doe je shirt dan maar iets omhoog zegt hij. Oké, is goed en ik doe mijn shirt omhoog. Ik kijk naar Mason en zie dat hij rood word. De dokter begint te kijken naar mijn ribben en drukt er een beetje op. Auw! Roep ik. Daar doet het pijn. Het is een gekneusde rib Bo ik ga het voor je verbinden en je moet de hele dag gewoon rustig blijven liggen. Oké is goed. Hij pakt het verband uit zijn tas en begint met het verbinden. Als hij weg is de dokter zegt Mason tegen mij; ‘ga maar lekker slapen bo het is al laat. Oké, zeg ik en ik geef hem een kusje op zijn voorhoofd en doe mijn ogen dicht.
De volgende ochtend word ik wakker en voel dat ik niet meer zo veel pijn heb van die trap in mijn ribben. Het verband heeft dus goed geholpen gelukkig maar.

Ik probeer op te staan en het lukt. Ik loop naar de kledingkast en zie dat er geen kleding meer ligt. Dan doe ik maar een shirt van Mason aan denk ik bij mezelf. Ik loop naar Masons kamer toe en klop voorzichtig op de deur. Kom maar binnen roept hij. Ik doe de deur open en vraag voorzichtig aan hem; mag ik een shirt van je lenen Mason? Mijn kleding is vies enzo. Ja is goed pak er maar er paar anders. Oké. En ik loop naar zijn kast toe en pak een paar shirts die ik wel mooi vind. Dankje zeg ik tegen Mason. Bo wacht is vraagt hij. Ja, wat is er Mason? Wil je bij me liggen? Ik kijk naar hem en zie dat hij een rode kleur over zijn wangen krijgt van schaamte. Ja is goed. Dan heb ik ook een vraag aan jou? Oké, vraag maar zegt hij een beetje stoer. Mag ik vannacht ook bij jou liggen Mason? Ja, tuurlijk Bo. Ik loop naar zijn bed toe en ga er op liggen naast hem. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en sluit mijn ogen. Ik voel iemand bewegen en open mijn ogen weer. Ik heb een gevoel dat ik heb geslapen. He, ben je wakker geworden Bo`tje? Heb ik geslapen dan vroeg ik weer aan hem. Ja, je hebt ongeveer 2 uurtjes geslapen. Ow zeg ik. Ik ga even wat eten voor je halen Bo. Omdat je nog niet zo veel mag lopen met je rib. Hij staat op en loopt de kamer uit. Is goed Mason roep ik naar hem als hij de kamer uitloopt. Even later komt hij terug met een schaaltje aardbeien gedipt in chocola. Ik kijk even wat beter naar het bordje en zie dat het in de letter B is gemaakt. Awh, wat lief van je Mason. En ik geef hem een kusje op zijn voorhoofd. Geen probleem Bo. Dit is wel wat je verdient. Ik heb een vraagje aan je Mason. Waar is Olivia? Die hebben we vrijgelaten Bo. Wat! Waarom ik niet dan. Rustig Bo ze heeft beloofd om niets te zeggen. We hebben niks aan haar. Ze was ons eigenlijk alleen maar tot last. Dus hebben we haar naar huis gelaten. Ze heeft tegen haar ouders gezegd dat ze een tijdje aan het logeren was bij een vriendin van haar en het was vergeten om het eerder te zeggen. Maar we hebben jou nog wel nodig voor de drugs. En voor het geld zeg ik gekwetst. Ik zet het uit mijn hoofd en begin aan de aardbeien.

Dit was het weer voor deze week!

Liefs, Kim

Ontvoerd - deel 7

Hee allemaal,

deel 7 alweer, veel leesplezier maar weer!

Ik werd wakker en ik liep meteen naar de badkamer toe om is een keer weer lekker te douchen want ik had knallende hoofdpijn van gister avond. Ik weet niet wat er allemaal in die medicijnen zaten maar het was vast iets van drugs ofzo. Ik zat te twijfelen of ik het wel zou gaan zeggen van mijn hoofdpijn. Want ik wou ook weer niet als een arrogant iemand over komen. Ik had wel weer even zin aan een lekkere warme douche. De laatste keer dat ik had gedoucht was een week geleden ofzo. Ik weet niet welke datum het was of welke dag het was. Ik weet niet eens hoelaat het is. Ik draai de douche kraan open en kleed me ondertussen uit. Ik draai de deur op slot voor de zekerheid. Ik zat toch wel opgesloten in mijn kamer maar je weet maar nooit wanneer er iemand binnen komt.

Voorzichtig stap ik de douche binnen hopend dat ik mijn rib niet weer voel. Ik heb echt een gevoel dat hij is gekneusd denk ik bij mezelf. Ik hoop natuurlijk van niet maar zo`n gevoel is er wel. Luke had me zo hard getrapt dus dan moest het ook wel gekneusd zijn. Ik begon lekker te douchen en mijn haren te wassen. Ze hadden hier wel aan alles gedacht mijn shampoo staat er gewoon en er liggen ook nog is schone kleren neer. Dat zijn vast mijn kleren die ik toen had gepakt voor dat avondje logeren bij Olivia. Nu ik toch aan Olivia denkt hoe gaat het eigenlijk met haar. Ik vraag er zo wel even na. Naar het douchen droog ik me lekker af en doe ik mijn schone kleren aan. Dit was het laatste paar schone kleren dus moest er of inkopen worden gedaan of er moest worden gewassen.

Naar het afdrogen liep ik rustig met mijn schone kleding weer naar mijn bed. Ik hoorde iemand lopen op de hal en vroeg of Mason er ook was. Luke kwam binnen. Hoi zei hij. Ik zei hoi. Ik had een vraagje aan Mason. Eeuuh die is er op dit moment niet sorry zei Luke. Ik wil je anders wel helpen Bo. Je kunt het ook wel aan mij vragen hoor. Eeuuh ja is goed dan. Mijn vraag is dus of ik Olivia mag zien of dat ik even naar beneden mag om even uit deze rot kamer te zijn. Ik zit hier nu al bijna een week en het liefst wil ik even uit zijn. Ja, is goed zegt Luke. Ik haal Olivia ook wel even op en dan kunnen jullie even naar beneden. Jullie mogen ook wel even in de tuin om even een frisse neus te halen want de laatste keer dat jullie buiten zijn geweest was een week geleden of niet? Ja, dat klopt zeg ik. Terwijl Luke de kamer uit loopt roep ik nog snel dankje. Ik ga weer op bed liggen in de hoop dat Olivia hier snel is. Nog geen 5 minuten later hoor mijn deur open gaan en zie ik Olivia daar staan. Ik stond op van mijn bed en rende naar Olivia toe. Ik riep; OMG Olivia! Hoe gaat het! Ik heb je zoo erg gemist! Hoe gaat het Olivia! Ze zag er moe uit dacht ik bij mezelf. Kom we gaan naar beneden dames. Dan kunnen jullie even bijpraten enzo zei Luke. We liepen de trap af voor ons was Luke en achter ons was Brandon die ons in de gaten houd. Hier is de woonkamer zei Brandon. Wow wat een mooi huis is dit eigenlijk zei Olivia. Best wel groot zei ik erachter aan. mogen we gaan zitten Luke? Vroeg ik. Natuurlijk ga zitten. Willen jullie wat drinken vroeg hij. Ja, lekker zei ik en Olivia tegelijker tijd. Dit lijkt niet eens meer op een ontvoering zei ik tegen Luke en Brandon. We krijgen er gewoon lekker drinken bij en een koekje. Haha klopt maar we moeten jullie wel goed verzorgen zegt Brandon. ‘Oja Bo kan ik je nog even spreken?’ vroeg Brandon aan mij. Ja hoor tuurlijk. Kom je even mee naar buiten Bo? ja ik kom eraan.

Ik liep naar buiten toe achter Brandon aan. Ik vroeg aan hem; ‘waar wil je het over hebben Brandon?’

Ik heb eigenlijk twee vragen. Zei hij.

Ten eerste wat was er gister avond aan de hand? Mason werd boos op mij omdat ik volgens hem bij jou was. Ik lag lekker in mijn eigen bed te slapen. Dus ik wou wel even weten waarom hij zo boos was en hoe hij daarbij komt.

Ik weet wel denk ik waarom hij zo boos was. jij had mij gisteravond toch ‘medicijnen’ gegeven? Ja, dat klopt zei hij. Nou begon ik weer. Die medicijnen waren drugs en jij wist dat geef toe! Ja, dat kopt zei Brandon.

Ik was dus licht in mijn hoofd door de drugs en dan ga je toch allemaal domme dingen roepen? Hij knikte weer. Nou ik riep dus dat jij bij mij onder het bed zat volgens mij. Ik weet het niet meer want alles werd vaag door die drugs. En wat was je tweede vraag vroeg ik een beetje beledigend.

Laat maar zegt hij snel. Ik heb nog wel een vraag aan jou zeg ik snel. En dat is? Zegt hij.

Waar is Mason?

 

 

Dit was hem weer voor deze week, see you later!

 

Liefs, Kim